O wymowie samogłoski "O"

W polszczyźnie litewskiej samogłoska "O" ma nieco inną artykulację, czyli wymowę, niż w języku ogólnym. Podczas jej wymawiania wargi są bardziej wysunięte ku przodowi i bardziej zaokrąglone niż w języku ogólnym, co powoduje, że jej wymowa podobna jest do litewskiego dyftongicznego uo lub rosyjskiego o. np. uona, wuoda, uon, Należy także podkreślić, że zjawisko to, zwane labializacją, które polega na poprzedzaniu samogłoski o niezgłoskotwórczym u, zwykle osłabionym, występuje też w dialektach rdzennie polskich, np. w dialekcie śląskim, małopolskim, wielkopolskim. W tym miejscu warto zaznaczyć, że labializowane o realizowane jest właściwie przez zdecydowaną większość inteligencji polskiej na Litwie, w tym też przez niemałą liczbę polonistów.